ÇAKIR MUSTAFA
þimdi bir elimde su bir elimde bardak
Aktarmak kolay deðilki seni
Hep « i » ler yanlýþ yazýlýr ismimin, arkasýna aslýnda
« L » ler bilekler gibi bükülüp yazýlýrlar
Yada « a » lar yanlýzca kazýlýr
Aslýnda biliyorum
Sigara tüttürmek deðil hayat
Yada « I »larýn üzerine nokta koymak
Yada « i » larý yanlýzda yazabilmekte gizli belki
Yada yanlýzlýðý kulpu varmýþ gibi tutmaya çalýþmak mezarda
Sevmek deðil her þey
Bazen nefret etmekte güzel
Yanlýzca noktalar zor
Ülkem yoluma dolaþaným
Kadehimde nefesimdemisin
içinde yerin aðýrlýðý varsa
Önünden korkmamalýsýn
Zaten sürüngen misali insan
Ayaklarýndan yere baðlý
Uçmak estetikte, sanatta, sende gizli
Yaþamak zor deðil kör olana
Aðladýðý kadar güler insan
Üzülme!
Bir pisligin içine doðdun
Terkettin ayrýlýðý
Çok yaþamak deðilki hayat
Anlýyorum aslýnda savaþý
Ölmekte öldürmekte ayný sey
Kendi canýndan sayýyorsan her seyi
Çok kýzmak deðil hayat
Küfür edebilmekte gizli
Edeplice susmak gibi
Sýkýþtýrmak deðil koltuðuna ekmegi
Tarlada terlemek
Veya sabah sabah
Aksama kadar seviþmek
Paylaþmak daha güzel manðaldaki tozu
Raký olmasaydý mesela
Balýklar yas tutardý
içinde kaðýttýr vatan
Yada dýþýndaki ruh hali
Yada sen olmasaydýn
Bizde yok sayýlýrdýk
Bu tuhaf akþamlarý kim çizdi böyle
Bir orman hayat ki
Çalý toplamaya gidiyorum hep
Yada aðaçlardan düþmekteyim
Dalýndan koparmak daha güzelmi kirazý
Aslýnda acýmalý tenin
Kendini yakan mum gibi ýþýtmak her yaný
taþý sýkmak gibi, güneþ gibi mesela
Damarlarýnda hissetmek hayatý
Beynin hisseder ama acýmaz
Ellerin yanmalý her merhabada
Yada yanlýzlýk deyip sarýlmak hayata
Çünkü o terketmez seni
Yanlýz kalmaktan korkmazsan eðer
Seçmeye hakkýn olur
Yaþamak bir mucize ucundan kýyýsýndan
öldürmeden içindeki muzip çocuðu
üç yüz altmiþ beþ elle sarýlmak hayata
yetmiþ iki buçuk kulvarda yaþamak
alýþmadan her kese
için yanmalý aslýnda
kulaklarýndan ateþler yastýðýný ýsýtmalý
bir “olmak” tarlasýdýr hayat
kerten keleden kuslara
vuslatý kaderinden uzaktýr
böceklerin baþýný döndürür
uzun yürüyüþleri
oysa
horasandan erzuruma
deve çeke
ayran içe içe
ayaklarýmýzdaki nasýrlar fakirliðimizden deðil
bir göçle baþladýk sevmeye
ana rahminden hayata
ölmekte yaþamakta gizli
üzülme üzülüyorsun diye
yanlýzlýðým diye sarýl hayata
yoktan gelmiyoruz
beþikte beleneniz
mezarda çoktur yanýmýz
ölüp ölüp dirileniz
patates dilenilirmi
annem dilenmiþ iþte
yokluktan deðil
satmamýþ namusunu
birde kürt meselesi var deðilmi?
Varlýðýn yurt olmazdý ben olmasaydým
Satýyorsun, zehirliyorsun
Bombalýyorsun
Sonra sen özgürlükçü oluyorsun
Türküm demek ýrkçýlýk
Kürt’üm demek kardeþlik eþitlik
Hak aramak oluyor
Eþkiye oluyorsun
Ölüm olup yaðýyorsun
Senin gibi düþünmeyen ýrkçýdýr diyorsun
AKP
Aciz kitapsiz parti
BDP
Benide de pohpohluyorlar
Eþkiye Yônetiyor beni
“x,q,w” yok dimi
O zaman vuralým çocuklarý
þiddetli rüzgarlar mum alevlerini söndürür
büyük yangýnlarý, büsbütün körüklediði gibi
sen küçük sevgileri yok ediyorsun
köklü baðlýlýklarý büsbütün yeþertiðin gibi
insanlar vardýr, bir süre aðýzlarda dolaþan türkülere benzerler.
Sabah ezanýnda doðarlar akþama ölürler
vatan aþký hayalet görmekle ayný þeydir: herkes sözünü eder ama kendisini gören çok azdýr.
insanýn zihnindeki arýzalar ve hatalar, bedendeki yaralar gibidir
o yaralarý iyileþtirmek için ne yapýlýrsa yapýlsýn, mutlaka bi yara izi kalýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.