Gün akþam oldu þehrinde
Sen koyu kahverenginin hüznü
Kanatýp durma içimi
Yelkensiz gemilerimle
Seni beklemiþim
Aþiyânýný yitirmiþ
Asi bir ceylanýn
Anlýk ürpertisinde
Ýzini sürmüþüm
Ben ki
Mihengi kýrýlmýþ þehrin
Ölgün ýþýklarýnda
Kýrýk düþlerimin
Ýzdüþümünde
Yol aramýþým
Uzak bir hüznün kýzýllýðýnda
Ýhaneti yoldaþ bilip
Hep
Sana yollanýrcasýna
Ýnkýlâba giriþmiþim
Heyhat!
Bekleyen hep öksüz
Beklenen hep zalim…
RANA