ÇAKIL TAŞLARI

Çiçeði solan bir bahar gibiydi artýk
Yaþamdan uzun soluklar çalamýyordu
Her güne ayrý çýðlýklar serpip
Akþama topluyordu hasadýný
Düþmek var mýydý beyazýn
Baðrýndan siyahýn koynuna
Zindan vakitlerden yelkenlerle
Demlenen geceden koparak
Þafaðýn sancýsýný özümsemekti gayesi

Olmadý

Kýsa öykülerin figüranlýðýnda
Debelenip durdu boyuna
Devrik bir þehzadenin son aný
Düðümlendi gözbebeklerine

Oysa
Nazlý bir ceylan parþömeninde
Yol olmak vurulmalýydý
Kalemin silinmez çizgisine

Nihayetinde
Düþünce kendi kýyýlarýnýn uzaðýna
Toplamaya çalýþmak nafileydi
Çakýl taþlarýný

Aksine bir kez yankýsýzlýk vurulmuþtu
Bozamýyordu sularýn durgunluðunu


Sosyal Medyada Paylaşın: