Bir ince sýzýsýn bende,
Kimseler bilemez içimdeki yerini!
Sen görmezden gelip anlamadýktan sonra,
Saklandýðýn izbelerden zehirli oklarýnla vursan da,
Ýsteseydin; gözümü kýrpmadan,
Seninle yürürdüm gülerek ölüme.
Benim;
Sevdayla dokunmuþ hüzünlü bir gömlektir giyindiðim,
Hayal kýrýklýðý ile nakþedilmiþ her ilmeði inceden inceye,
Yine bir beden küçük geldi içine sýðamadým,
Hep dar geldi, ya da ben giyinmeyi beceremedim,
Ýki yakasýný bir araya getirip ilikleyemedim.
Dokundukça tenime cehennem ateþinden beter yanarým,
Kor olup ateþ toplarý düþer içime,
Usla, yürek arasýnda hep bir çatýþma, kargaþa,
Baþlayýp sürer günlerce, onlar savaþýn galibi,
Bense yine yenik ve maðlubum.
Aþk;
Uzaktan duyulduðu kadar hoþ gelmiyor ayak sesleri,
Ýçine yürüdükçe emin adýmlarla yýkar beden duvarlarýný,
Çoðalýp, büyür habis bir ura dönüþür.
Sonrasý dayanýlamaz ince sýzýlar, feryatsýz çýðlýklar,
Düðümlenir boðazýna soluksuz býrakýr.
Anatomini bozar, felç eder sol yanýný,
Zorlayýp coðrafyasýnýn sýnýrlarýný sürgüne gönderir,
Yalnýzlýk limanýna çýkarýr tayinini,
Ne bir tek soranýn, ne de bir arayanýn,
Elinde kalan sýfýrlarla uçsuz, bucaksýz bir boþluk olur.
Ayrýlýk;
Varlýðýn yaþatmaya yetmedi can; yokluðunsa kör düðüm,
Yalnýzlýðýn zifirinde ziyan olan bir ömür,
Ayrýlýk da, ölüm gibi davetsiz misafir olur ansýz çalar kapýmý,
Kim o demeden! süzülür eþikten içeriye,
Geçip oturur baþköþeye sorgusuz, sualsiz infazýma hüküm verir.
Sensizlik yoklayýnca yüreði geçmek bilmeyen günler,
Bir taþ oturur yüreðinim tam ortasýna,
Sýzýdan boncuk boncuk ter döker hücrelerim,
Kefede ölümden aðýr gelir ayrýlýðýn,
Ertesinde dayanýlmaz acýlar ve anýlar düþer peþime,
Sürükleyip götürür ardýndan, sinsice çýký verirler karþýma,
Hasretle koklaþýp sarýlýrlar boynuma,
Ve sen bahar ortasýnda, bir tufan olursun ince sýzým.
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
25.5.2011/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.