gözlerinde çocuklar aðlýyor züleyha saçlarýndan kum damlýyor topraða ve zifiri fýrtýnalar sürüyorsun pervasýz kirpiðinin sehpalarýna… sobelendik züleyha, artýk konuþma…
saklanýyorduk güya ve masumduk… koynunda yakalandýk yalana… biz ne zaman kirlendik züleyha?
her gece, yaðmur kaçkýný bulutlar iner þehirlere kýrlangýç mevsimleri tutuþur ellerimizde ve demir dökmeli pencere önlerinden yusuf’lar geçer gider de, gülüþler çalkalanýr inim inim yanaðýndan bir taþ kayar gizlice...
züleyha! kapýlarýný kapat, bilmediðimiz bir gecede. baharlar dolsun evlerimize sen bilmezsin küller, güllere gebe…
var git züleyha, var git artýk uzanýp durma gömleðimize…
ötelerden süt kokularý var aðýzlarýnda, bebeleri vurma yere ve düþürüp durma gülüþleri en bilinmedik çöllere…
yakup’lar aðlýyor züleyha, ve sularýn gölgesi iniyor düþlerimize duyuyor musun?
ne zaman kirlendik züleyha? ne zaman atýldýk gayyanýn diplerine, oysa, güvercin besleyecektik ellerimizle ve erguvan mevsimi bilirdik ortalýðý bürüyen rengi de… heyhat…
gözlerinde çocuklar aðlýyor züleyha saçlarýndan kum damlýyor topraða sobelendik ve koynunda yakalandýk yalana… git züleyha! gözükme…
nurcan yalçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.