Göz açýp, kapanýr gibi Bir ses uyur, uyanýr gibi Siyaha çalardýn bazen, Þehre yürürdü rüzgar, Son izlerimi de silerken, Deniz kaçkýný deli sular, Saða sola savruluyor, Eski plaktan, köhnemiþ acýlar, Belki agora bura Belki Haydar’ýn bar Benden eser yok, gözlerim taþ duvar…
N’ola ki, Sözlerini sunsun kumrular? Dökülecek ne var, ne yoksa, oynasýn yerinden Yaðmurlar, bir lahza düþmesin, heybesinden Prangalara vur sandalcý! Ellerimde zindan, zifiri zindan.
Gölgesi yok sevmelerimin Suretsiz dolaþýyor keþkeler Ah! sevmeler Sevmeler, ölüm kadar güzel… Günü, yýkayýp asardýk, her gece ellerinden Gözlerin aralýktý, Gözlerimde hep, Gelincik mevsimi söner…
Nurcan Yalçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.