Lila

Lila

gün batýmýnýn ardýndaki ekmek kokusu
gelmeyecek olaný beklemenin saç aðartýsý bu
rengi ara yerde kalýnca bakýþlarýmýn
tepeden týrnaða sen oluyorum bilsen
senden baþka herkeste yerde ve þeyde
kendimi yok ediyorum
lila...

beni en son yalnýzlýk terk edecek
anlaþýlýr deðilim uykuya bile saðýr
önceliðim bir umuda canan benden önceki
sense
içimdeki en rezil eksiklik
sanki bahara ara verdi kuþlar
üþümeye baþlayýnca
suskunluðumun son yazý
lila...

hiçbir sabah korkusu
almayacak yorgunluðumu
ölmeye bile üþeneceðim
bitirmeye kýyamadýðým bir yolculuktu
bencil gülüþlerine esir olmak
beni en son yalnýzlýk terk edecek
acýlarýmýn yurdundan çýkýp
sende sürgünleneceðim
göðüme tenezzülünün cömertliðinde
lila...


ilk akþam üþümeleri zamanlý
orta halli ev saadetlerinde
tembel düþlü sohbetlerde ismimiz geçecek
seyrek de olsa
belki bir çocuk romanýnýn ilk sayfasýnda
senin için uykusuz kalmanýn
harikulade bir ayrýcalýk olduðunu
bakalým kim ne kadar anlayacak...
lila...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: