Midye sahilinde...

Her yaz gideriz Cebeci’ye,
Çocuklar yanýmýzda, eþimle birlikte,
Ki mavisi ve yeþiliyle,
Sarar seni altýn sahilleriyle,
Ki o uzun sahillerin de ötesinde,
Gizemli ve ýssýz köþeleriyle...
Geçen yýlda gitmiþtik iþte Cebeci’ye,
Güneþli güzel bir gününde,
Yanýmýzda Irmak ve Asude’ye,
Katýlmýþtý yeðenim Zeynebimde...
Doðruca yöneldik midye sahiline,
Ki ben koydum adýný o küçük ve gizli sahile,
Kumsalýný oluþturan renkli midyeleriyle...
Güzel bir gündü iþte,
Farklý deðildi her zaman ki rutinin de...
Varmak için midye sahiline,
Ýnmelisin o engebeli ve dik arazide,
Biz de indik zaten neþeyle...
Yüzdük hep birlikte sahilde,
Irmak henüz üçünde,
Oturduðu kayadan izledi bizi eksilmeyen ilgisiyle,
Korkuyordu halen denize girmeye...
Günün ilerleyen saatlerinde,
Topladýlar midye kabuklarýný elleriyle,
Sarýlýyorduk biz eþimle,
Þakalar ve gülüþmeler eþliðinde,
Çekiyordu fotoðraflarýmýzý yeðenim Zeynebimde...
Nihayet ikindi vakti geldi,
Açýldým þnorkelimle,
Denizin altýndaki hayatý gözlemeye,
Geçen seneki kefalleri görmek ümidiyle,
Tekirler kumlarýn üzerinde,
Býyýklarýyla yokluyor zemini sakince...
Yengeçler yosunlu kayalýklarda,
Tepelerinde silüetimi görünce,
Yana doðru yürümekte,
Yakýþýklý levrekleri göremesemde o sene,
Bir hayalet görmüþtüm bu seferinde,
3-5 metre ötemde ve hemen önümde,
Kanatlarý ile süzülüyordu o kara gölge,
Vatoz denen o ilginç kütle, benziyordu sanki kara bir meleðe...
Nihayet akþam saatleri geldi,
Dönmeye karar verdim Midye sahiline,
Dönüþte baktým eþime,
Artan dalgalarýn öfkesiyle,
Düþüp kalkýyordu kayalýk bir köþede,
Asude ise denizde,
Ýzliyordu hafif bir endiþeyle,
Annesi panik halinde,
Baktým kendisine,
ve telkin ettim, dikkat etmeliydi dengesine,
Ve nihayet saðladý dengesini ve geldi üzerimize,
Çýkmadan þakalaþtýk dalgalarla birlikte,
Eþim bir metre gerimde,
Ben de bekliyorum ellerim belimde,
Hadi çýkalým artýk dediðimde,
Dedi ki “gelemiyorum” gözlerinde endiþeyle,
Hemen ciddileþtim ben de,
Ki eþim usta idi benden yüzme iþinde,
O gelemiyorsa durum ciddiydi kesinlikle...
Asude çýkmýþtý sahile, neyse,
Uzattým ben de zýpkýnýmý eþimin ellerine,
Çekecektim ki tam da kendime,
Bir dalga geldi tüm þiddetiyle,
Yanýndaydým artýk eþimin ben de,
Çocuklar ise sahilde,
Baþka kimse yoktu görünürde,
Katýldým o mücadeleye,
Ne kadar kulaçlasakta çekiyordu deniz bizi kendisine,
Gözlerim endiþeyle sahilde,
Irmak henüz daha üçünde,
Üç çocuk vardý sahilde sadece,
Yoktu iþte baþka hiç kimse,
Yoruluyorduk dakikalar ilerledikçe,
Asude bizi izliyordu, duramýyordu ki yerinde,
Benim gözlerim ise halen Irmaðýn üzerinde,
Çýkamazsak ne yapacaktý çocuklar o sahilde,
Düþündükçe ruhum delirmekte,
Ölmek sorun deðildi de,
Ne olacaktý ya o yetimler geride,
Nasýl döneceklerdi dedelerinin evine,
Hele böylesi felaket bir haberle,
Ýþte anne babalarý gözleri önünde,
Gidiyorlardý Kara-Deniz’e,
Bir daha geri dönmemek üzere,
Batýp çýkýyorduk azgýn deniz de,
Ne yaptýysak nafile,
Artýk salmak istiyorduk kendimizi denizin soðuk derinlerine,
Eþim boðuluyorum artýk ben dediðinde,
Kaný çekilmiþti gördüm yüzünde,
Bakýyordu artýk ümidini kaybetmiþçesine,
O anda bir þeyler koptu yüreðimde,
Olmaz dedim kendisine,
Vazgeçemeyiz, görmüyor musun yavrularýmýz sahilde,
Asýrlar geçti sanki o azgýn deniz de,
Ama ne yapsak yine de yok bir çare,
Panikleseydik gidecektik hemen derinliklere,
Bir daha görünmemek üzere,
Ama vazgeçmesekte nafile,
Sanki son nefesimi veriyorum her seferinde,
Son kez bakýyoruz iþte
Kýzlarýmýza dünya gözüyle,
Seslenemiyoruz ki kimseye,
Çocuklar görmemeli asla bizi o halde...
Ah Irmaðým o kayanýn üzerinde,
Sakince oturuyor her zaman ki sevimliliðinde,
Gözleri her an üzerimizde,
Oturuyor usulca ve de sakince,
Farkýnda bile deðildi neler olup bittiðinden kanaatimce,
Yutacaktý o Kara-Deniz anne-babacýðýný iþte,
Görecekti 3 yaþýnda ki o masum gözleriyle...
Allahým yok böyle bir iþkence,
Yardým et ne olur bize,
Lütfen kýzlarýmýn görmesine izin verme...
Asýrlýk çabamýzýn ardýndan sahil yönüne,
Artýk fazla vaktimiz kalmadýðýný düþündüðümde,
Aklýma geldi son bir çare,
Ki deðerdi mutlaka son bir denemeye,
Görmüyor musun deliriyor zavallý Asude...
Dedim ki eþime,
Yüzmeyi deneme artýk sahile,
Son nefesimizi saklayalým sahilin paraleline,
Belki de ilerleriz böylelikle...
Canlandý birden sevgili eþimde,
Çevirdi yüzünü doðu yönüne,
ve baþladý ilerlemeye,
Yeniden doðmuþtu sanki güneþ doðu yönünde,
Ýlerlemiþti iþte birdenbire,
Ben ise bitmiþtim artýk dayanamayacak mecalimle,
Kulaðým sanki o son nefesimde,
Uzattý elini eþim tam da ben bittiðimde
Çýkmýþtý bir kayalýðýn üzerine,
ve çekti beni kendisine,
Nihayet kurtulmuþtuk inanamasakta iþte,
Donup kaldým o kayalýðýn üzerinde,
Nefeslendim saniyelerce,
ki korkuyordum kayadan inmeye,
O azgýn denizle yeni bir mücadeleye...
Çok þükür kurtulmuþtuk nihayetinde,
Duamýz kabul olmuþ, son bir þans vermiþti Rabbim bize...
Ki Rabbim kimsenin baþýna böylesini vermeye...

24 Mayýs 2011


Sosyal Medyada Paylaşın: