Pençesinden Gül Damlıyor..
Gül damlýyor pençesinden bir iblis-i menfurun!
Kan zanneder ne yazýk
Topladýðý sekeri, tatlý deðil, hüsn-ü mücerred simasýndan.
Görememiþ melun göz, hicabý yok Huda’dan.
Bilmiyorum, almýyor, anlamýyor;
Aciz kaldý havsalam.
Âlem-i hayvanatta yoktu böyle canavar.
Ýblis bile ar etti,
Daha da beter bu mel’un ondan
Nerede hayalleri, nerde kaldý rüyalar?
Bir karabasan oldu, gül cemalde soldular.
Dudaðýnda tebessüm annesine hatýra…
Yüreðiyle gömüldü, gül kýrmýzý bir dünya
Hun oldu, zelil oldu bilesin, deðen sana...
Yazasým gelmiyor, bir avuç gül yapraðý elimde.
Kim serpti yüreðime tohumunu hicranýn,
Yanaþýp kuytuma sinsice...
Pençesinden gül damlýyor
Bilemez ki vicdansýz, görmek için göz gerek.
Zannýmca, kan kokan yüreðine oturmuþ bir engerek
Korkar mýsýn yavrucaðým
Usulca dokunsam ipek saçýna?
Her telinde bin melek,
Her birinde binlerce muhteþem rayiha...
Kanatlandýn belki de,
Onlarýn gýptasý inan ki yalnýz sana.
Bir annen vardý gül yapraðým…
Þimdi binlerce anne yüreðine ekti seni.
Her hamlinde bir ananýn,
Geleceksin sen geri...
Söyleyecek sözüm yok, gül kokun hep burnumda.
Sen varsýn can çiçeðim, yavrusuna sarýlan
Her annenin koynunda...
Zeynep Ünal
Not : yasaminin henüz baharina bile gelemeden, tomurcukken,anesinin kucagindan tarifsiz bir canilikle koparilan her gül yüzlü yavruya ve onlarin mahzun yürekli annelerine ithaf ediyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mihrümah sultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.