AYNAMI VERİN BANA

halimi sormuþsun
ancak ölmeyecek kadar iyi
olduðumu duymuþsun
yarenden

aynamý verin bana
dostlar
yüzümdeki aþký okuyacaðým ona

bakýyorum
yaþamýn küskün gölgesi çökmüþ içime
acýlarýn cebi delik rüyasýnda
ilikleyemediðim düðme deliðine
sýkýþmýþ düþlerim

bakýyorum
en yüce doruklara
aþkýný bayrak gibi dikememiþim
senin için
denizleri terkedip
çöplüklerde gezen bir martý olmuþum

bakýyorum
torbalar dolusu alýnganlýklarýn
kirli tozu sinmiþ üstüme
yýldýzlara sormadan
uyuduðum gecelerde
aþkýmýn cepleri bomboþ
hüzünlerim ayrýlýklara saplý
öfkelerimden irinler saçýlýyor
sonra beynim sana kusuyor bu dizeleri

oysa
senin uzay mevsiminde
dört mevsim bahar
sevinçlerinde güller açýyor
bense
topuðumdan yediðim okla
Aþil gibi sana koþuyorum

23 mayýs 2011 / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: