geriye kalan bir kaç zamanlýk ömre sunulan
girift dualardan arta kalan bir girdap
özünde sözünü yitirmiþ
zaviyesiz dalgalarda eriyen
metruk kýyýlarým
gailesiyle garipliðini usundan çýkaramayan güneþin
sýcaklýðýna saplanan utanç
ürkek düþlerin ölümüyle üzerimize çalýnan
zakkumlarýn sarhoþluðunu
içimize zerk eden büyü
...sessizlik
kaybolur suyun bulanýklýðýnda
öykülerin mutlu sonlarý
ve tüter ayazý zemheri dokunuþlarýn
zehir zemberek uykularda
ne zamandýr
göðsüne gömdüm yüzümü
karasýna yalnýzlýðýmýn
umarsýz ve eðreti
diklense de yüreðim
gözüme yamanmýþ güz oldu
uðruna al düþler kurduðum
kýrýlgan aþkýn
tenha denizler
alýp götürüyor
sözlerimi
metruk sahillere
özüm gibi
sen gibi
atilla güler