AKŞAMIN SİNSİ KARANLIĞI

Akþamýn karanlýðý
Sinsice çökerken
Gözbebeklerime,
Kasvetli zaman;
Daðýlmýþlýk senfonisinden önce,
Enstrümanlarýný
Kontrol etmekte.
Yaþam, seviler,
Vefasýzlýðýn.
Bir de
Terkediliþin çýplaklýðý,
Çözülemez bilmece.

Aniden
Yalnýzlýðýn baskýný baþlar.
Çaresizliðin elinde
Keskin kýlýç.
Anýlarýmýzýn
Kellesini uçurur.
Duygularým,
Ýntihara teþebbüs ederler.
Yüreðim,
Her seferinde bunu engeller.

Savaþ sonrasýnýn,
Ölüm sessizliði dolar odama.
Kabuslar,
Sensizlik katranýný
Zorla içirip,
Atarlar beni
Karanlýklarýn koynuna.
Mahzenlerde dinmeyen ýzdýraplar,
Oltaya takýlý balýk gibi.
Sensiz de yaþayýp, çýrpýnan
Emsalsiz aþkýmýz var........





(19. 5. 2003 tarihli 4. þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın: