Ömer ile Akif...

Ne þiir bilirim,
Ne aruz, ne de vezîn,
Fakat yine de beklemem,
Yazmak için kimseden izin...

Þiir nedir bilmem,
Ama bilirim Þairi,
Ki yazar kalbimden geçenlerin tam da akislerini,
Yazar iþte o Þair,
Ne eksiðini ne aksini,
Yazar iþte o Þair,
Hem de fazlasýyla hepsini...

Okudum bende eþime,
Yatmadan hemen az önce
“Kocakarý ile Ömer”i,
Gözlerim yaþardý da,
Dökemedim yine de ben o kesif "çile" mi...

Ah Ömer neredesiniz siz þimdi,
Korkarým ki esiyor yerinizde sefil yeller imdi...
O þiiri sen yazdýn Ey Ömer, biliyorsun deðil mi,
Mehmed Akif ise yazmýþtý sadece bahanesini...
Ey Ömer duyuyor musun acaba þu anda sesimi,
Burda çok garib kaldým, özlüyorum sanýrým Akif ile ikinizi...
Ah Akifim, ki sen de darýlma sakýn bana þimdi,
Biliyorum ki yanýndasýn o Ömer’in imdi...

Þiir nedir bilmem,
Ama bilirim Þairi...
Hem de þairlerin O tek ve en Yücesini...
Ki resimler de çizer O Þair,
Kimse çizemez O’nun ki gibisini,
Kopyalar garipler sadece zerresinin bindebirini...
Ki tüm þairlere de yazdýran O’dur þiirlerini,
Ömer ya da Akif ise
Ol Þairin kýymetli bahaneleri...

21 Mayýs 2011, 05:43


Sosyal Medyada Paylaşın: