Yeminle...

Hesapsýz gel üzerime...
Söylemeliyim ki ben öyle geleceðim üzerine...
Kartlarýmý açacaðým önüne,
Hiç kapamadým ki zaten bir kere için olsa bile,
Hesapsýzdým bugüne kadar tüm ömrümde,
Düz kontak yaptým mantýðýmý her seferinde,
Ýttim tüm o hesaplarý elimin tersiyle,
Saldým kendimi o hýrçýn duygu denizine,
Ki sularý hýrçýn olsa da genellikle,
Durgunluðuyla da alýr götürür seni hiç ulaþamayacaðýn enginlere...

Hesapsýz gel üzerime...
Söyleyeyim baþtan kaybetmeye mahkumsun aksi takdirde...
Þaþýrtmalýsýn beni o derin ve sýnýrsýz öfkenle,
Ki dibine kadar inmeliyiz, o keþifsiz maðaranýn, birlikte,
Ýnmeliyiz dünyanýn o kan kýrmýzýsý merkezine...
Korkut beni gözlerinde ki nefretinle,
Baktýðýmda yanmalýyým o saf közlerinde...

Mezarýmý kazacaðým önce kendi ellerimle,
Bilmelisin ki ölmeliyim ben muhakkak bu gece,
Elinden olursa minnettar kalacaðým tüm içtenliðimle...
Yoksa yakacaðým seni aksi takdirinde...
Nasýl hissettiysem tam da öyle,
Ýster beðen,
Ýster beðenme,
Böyle geleceðim iþte üzerine...

Hiç unutmadým, her daim hatýrýmda,
Bisikletten düþmüþtüm bir keresinde,
Yerdeydim yüzü koyun ve sereserpe...
Acýlar içindeydi yüreðim yerlerde,
Gerçekte ise farklý farklý nedenlerle...
Tüm malzemelerim daðýlmýþ heryer de...
Yolun ortasýndaydým ve içim acýmýþtý öylece,
Ki toparlanmaya çalýþýrken ben yerde,
Bastý kornasýna umursamazca bir züppe...
Kaldýrdým kafamý þöyle bir dikçe,
Býraktým bisikletimi hemen elimden sertçe,
ve de çarptým tüm öfkemle yerküreye...
Dedim ya malzemelerim her yerde,
Hemen baktým maket býçaðýna ve aldým elime,
Henüz genç bir delikanlýydým,
Çelimsiz ve yirmilerinde,
Ýþte sürdüm býçaðýný kararlýca ileriye,
Yürüyordum artýk üzerlerine tüm öfkemle...
Açýk camdan yanaþtým kendilerine,
Çýt çýkmýyordu o anda arabanýn içinde,
Þaþýrmýþtý þoför mahallinde ki züppe,
Yanýnda bir de sakallý vardý, ki belli oluyordu hemen özgüveniyle,
Elini kaldýrdý ve tamam dedi züppeye...
Ben de yavaþça döndüm bisikletime...
Önce topladým tüm eþyalarý aheste,
Ardýndan kaldýrdým bisikleti öylece,
ve bindim tekrar üzerine,
Boðazýmda ki yumruyla tekrar sarýldým kaderime,
Kurtulamamýþtým iþte bu seferinde de...

Þunu bilmelisin ki,
Böðrüme býçakta soksan,
Ocaðýma incirde diksen,
Tüm hayallerimi de yaksan,
ve sonrada külleriyle beni yýkasan,
Umursamam bir an için olsa bile...
O boðazýmda ki yumruyu taþýyorum,
Hiç gitmedi ki, duruyor hala yerli yerinde...
Söylüyorum ya, tam da iþte bu nedenle,
Hesapsýzca gelmelisin üzerime...
Bir küçük pire için olsa bile,
Muhakkak yakacaðým seni de,
Kendimi de...
Yeminle...

17 Mayýs 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: