Gecenin karanlýðý korkutmuyor artýk beni Zaten benim içimin karanlýðý Geceyide sarmýþ gibi Sanki bu zifiri karanlýkta Kaybolan ben deðilim Ucsuz bucaksýz caddeler Alýp götürüyor, aklýmý, hayallerimi
Bu sessiz kaçýþ, hiç bitmesin istiyorum Gece bitmesin Uzasýn yollar artýk, uzaya bildiði kadar Yollar boþ, caddeler boþ Ayak seslerimi bir ben duyuyorum, birde gece Sonsuzluða gidiyorum.. Saklarmý sokaklar bu aciz bedeni Yoksa söylermi, soranlara yerimi
Soruyorum geceye Ýhanet edermisin, bana gece! Vururmusun beni sýrtýmdan kalleþce Yoksa saklarmýsýn karanlýðýnda kardeþce Artýk ne tutunacak dalým Nede gidecek yerim var Söyle gece, saklarmýsýn beni bu gece....
Sosyal Medyada Paylaşın:
nidanur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.