Hüzün(2)

Kasvet rüzgârlarý esti içimde
Karanlýkta ýþýk arar uçlarým.
Hüzün saðnak saðnak çýlgýn biçimde
Önüme düþüyor, kardan saçlarým.

Sað elimde kalem, sýçrýyor sola
Solumdaki baský çýkýyor kola
Noktalanmýþ ömür bitimsiz mola
Ýçimden gitmiyor kâbus düþlerim..

Anlaþýlmaz duygu sarar bedeni
Ürpertiler baþlar yýkar nedeni
Küf baðlattým ömür denen madeni
Yýkýlýyor vücut, vurur diþlerim.

Yaðmur yaðar damla düþmez bahtýma
Kötü kader baðdaþ kurar tahtýma
Tek bir kere sadýk kalýp ahtým’a
Kýþý yazda yazý kýþta iþlerim.

Söylerim yazarým gelir mi sonu
Hüzün benliðimde ben isem konu
Her yeni eskidi, her eski yeni
Daha kimi bulur, kimi suçlarým?

25.05.2010
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: