Yağmur Yine Yağıyordu

Bir güz mevsimiydi.
Adýnýn Güzin olduðu gibi mevsim de güzdü.
Ýlk kez asýyorduk okulumuzu.
Býktýðýmýzdan artýk kitap arasý mektuplaþmalardan.
Buluþmaya karar vermiþtik parkýmýzda.
Birbirine dolaþýyordu ellerimiz.
Ne yapacaðýmýzý bilemiyorduk.
O sýrada baþlayan yaðmur yetiþti imdadýmýza.
Gücümüzün yettiði tek þey olan
Simitlerimizi ýslatarak.
Nasýl yemiþtik?
O yaðan yaðmurun ýslattýðý simitlerimizi.
Diþleri dökülmüþ yaþlýlar gibi.
O gün sözvermiþtik birbirimize
Nerede olursak,
Kiminle olursak,
meþguliyetimiz ne olursa olsun
Yaðan her yaðmurda burada buluþacaðýz diye.
o gün kararlaþtýrmýþtýk.Simitlerimizi yerken.
Bizi deli gözüyle seyredenlerin gözlerine bakarak.
Yemin etmiþtik.
Yaðan her yaðmurda simidimizi bu parkta yemeye.
Buraya gelecektik.
Deli deseler bile.
Kaç kez geldim buraya inan hatýrlýyamýyorum.
Yaðan her yaðmur da.
Kaç kez kuþlara doðradým sana aldýðým simitleri.
Kuþlar da yemiyorlar artýk.
Sözüne sadýk olmayanýn simidini.
Simit onunla güzeldi.
Onunla güzeldi simidi paylaþmak diyorlar.
Yaðan her yaðmurda olduðu gibi
Dün yaðan yaðmurda da ben yine buradaydým.
Banklar ayný,aðaçlar ayný.kuþlar aynýydý ama;
Eksik olan bir tek sendin.
Ýliklerime kadar ýslanarak bekledim seni.
Belki bu yaðmur da hatýrlarsýn diye.
Gelmedin..gelmedin...gelmedin yine.
Her yaðan yaðmur da olduðu gibi ben yine buradaydým.
Yine de geleceðim.Býkmadan,usanmadan
Þahitlerim aðaçlar,kuþlar oturduðumuz banklardý.
Arap kýzý camdan bakýyormuydu bilmem ama
inan ki aþkým
Bardaktan boþalmýþçasýna yaðmur yaðýyordu.

Muammer Erdem



Sosyal Medyada Paylaşın: