SERPİLSİN DAĞLARA

SERPÝLSÝN DAÐLARA

Uzun bacaklarý özgürlüðü temsil ediyordu.
Söylediði þarkýlar gibi yýldýzlar üzerinde raks ediyordu
Arada bir ýþýklar yanýp sönüyordu.
Bir tebessüm olurdu yüzünde.
Herkesi kucaklardý, þimþek çakardý gözlerinde,
Ýnsanýn içini acýtacak kadar yüklü derin siyah gözleri vardý.
Kimi zaman yumuþak ve bazen de þahin olurdu.
Daðlarýn ruhunun aynasý olurdu.
Sahra çölleri kadar sýcak ve ana kucaðý kadar yakýndý
Uzanan elleri tutuverecekti,
Çekip çýkartýverecekti.
Ama kokuþmuþ kalabalýk içinde tutsak olmuþtu.
Þimþek çakan gözleri,
Çocuksu gülüþünde baharýn renkleri vardý.
Uzun boyluydu, ya da biz öyle görürdük.
Yüreði bizi kendine çekerdi,
O bizim gözümüzde umuttu,
Daðlarda yürürken,
Bakýþlarýyla çiçeklere göz kýrpardý.
Bir anda!
Çiçekler gülen yüzlü çocuklara dönüþürdü
Þarkýlar dinlemek isterdi,
Duygulu hayallere dalardý,
Parmaklarý bir yavrucaðýn yanaðýna dokunurdu,
Hayat mana kazanýrdý.
Yaþanmamýþ kentlerin birinde yalnýzlýða sürgün ve
Bir papatya yeniden can bulurdu,
Bir anda sarmalardý o papatyayý ruhunun dinginliðine
Haykýrýþý hýrçýn þarkýlarýnda,
Anlatmaya çalýþýrdý yüreði.
Yabancý güçlere karþý kalbindeki haykýrýþ
“dur” demeye çalýþmýþtý.
Barýþ olsun istemiþti.
Günahkâr güçlere karþý olmuþtu,
Üç kuruþ etmeyenlere göðsünü siper etmiþti…
Ama zaman avucunun içinden
Kayýp giden sabun köpüðü gibi akýp gitmiþti.
Binlerce çiçek küllerini topraða savurmuþtu
Ve yeniden yeþersin diye…
Kadriye YAPICI

Sosyal Medyada Paylaşın: