Vurduk

vurduk genç ellerimizle
daha on sekizinde bütün
eflatun renkli aþk damarlarýmýzý
buzlu zirvelerde alaza vurduk
dokunulmamýþ ebrular gibi hayallerimizi

vurulduk
aç
susuz
malul kaldýk
yanýk çizgilerle yýprandýk

kalmadý
ne sevgili
ne ana
ne baba
ne acý
ne çocuk kalbinin o titrek çýrpýntýsý

zamanýmýz yoktu
egilip iki damla göz yaþý bile dökmedik
her yýl yaný baþýmýzda düþen
o genç töre kurbanlarý geniþ alýnlarýna

vurduk,
dört nala giden atlýlar gibi
vurduk geçtik yanlarýndan
o çýplak göðüslerini, rüzgara býrakarak...

bana
kýrmýzý bir mendil ver
ver ki:
kan aðladýðýmý kimse bilmesin...


Sosyal Medyada Paylaşın: