** zaman aþk/ýmýza endeksliyken
þimdi ben zaman/a indeksliyim **
güneþ yavaþ yavaþ batarken
gecenin hüznü çöküyor sokaklara
ýþýklar tek tek yanmaya baþlarken bir kaçýþ baþlýyor yüregimde
yokluðunda damla damla eriyordum
odam /dayým ben yine
duvarlar buz ,yüregim tarumar
sobaya attýgým odunlar da kâr etmiyor
üþüyen bedenimi ýsýtmaya
vazgeçiyorum
bir kadeh alýyorum elime
bir kadeh de sana dolduruyorum
ve
karþýmdaymýþsýn gibi
þerefine yudumluyorum her damlayý
çok sonra fark ediyorum yokluðunu
içiyorum delice içiyorum
içtiðim her yudum ateþ oluyor yüreðime
ama ben yine üþüyorum
aldýðým her nefes gün/ah sanki
titriyorum
resmine bakýyorum
ve gözlerim
soluk soluða seni arýyor odam da
sýcaklýðýný,kokunu özlüyorum
sonra nemlendiðimi hissediyor
yanaklarýma süzülen yaþlarla seni süzüyorum
uyku haram
umutsuzum
bir bulabilsem sensizliðin çaresini
gecelerimi gündüz yapabilsem
ama yok
olmuyor iþte
yoksun ve hiçbir zamanda olmuyacaksýn
nedense
saate takýlýyor gözlerim
özgürlüðünü bekleyen mahkûm gibi
saniyeleri sayýyorum tek tek
zaman geçsin hüzün bitsin istiyorum
ve ezan sesiyle irkiliyorum bir anda
nihayet hüzün dolu bir gece bitmiþti
sanki geri gelmeyecek gibi
bir sevinç doluyor içime
bu gece bitti ölmedim dercesine
rahatlýyor içim
oysa ki zaman akýp gidiyor
kaç gece daha yaþayacagým böyle sensizliði
gücüm kalmadý hüzünlü geceleri yaþamaya
ama biliyorum ki o geceler
çok yakýnda
evet yine gelecek biliyorum
hemde çok yakýnda..