ÖZLEMEK BAZEN DE...

Belki vardým,belki yoktum..
annem giderken ben ardýndan baka kaldým...

kara zindanlarýn üç adýmlýk voltalarýydý attýðým adým adým
bir elim cebimde,diðeri ile hüküm giyordum.
ardýmdan çýðlýklar koparan rüzgarlarý ,
galiba çok sevmiþtim.
çünkü;
bir kelebeðin kanadýnda yaþamýþtým son üç günümü.

özlediklerimi kelebeklerin kanadýna iþlemiþtim
sonra boþaldý ellerim
boþaldý kovanlar...
ve masa örtülerim...
ve yatak örtülerim...

altý basamaklý merdivensiz bir kapý eþiðinden,
içeri sýzmak gibi,
özlemeyide kanadýndan kýrarým sanmýþtým...
ama ne kelebeklerimi unutabildim...
ne de özlemiyi alnýnýn tam ortasýndan.

ve özlemek en çokta vurmaktýr
hiç zaman almayan yerde...

...sonra...uçsuz bucaksýz,
bir bakýþ atmýþtýn sen..
ben en çokta bu bakýþýn hayranýydým.
gizli öznelerle dolu bi yýðýn cümle býraktýn sonra,
tutuldu dilim ve sayýklýmak gelmiþti aklýma...

ben en çokta özlemek için
almýþtým o sakat cümleleri.
özlemek bazen acý çekmektir..

gazeteler vardýr bilirsiniz,
hani o bomboþ sokaklarda bir cesedin üzerine serili...
kocaman umutlarýn tükenmesinin tek sebebi.
ben gazetelerimi orda býraktým cihangirde..
kuru umutlarýmý orada...
þimdi özlemek istiyorum sevdiklerimi,
ama bir türlü gazetelerimden kurtulamýyorum.

özlemek en çokta gazeteleri yakmaktýr cayýr cayýr...

özlemek bir dudak payýdýr hasretleri...
ben dudak payýmý,
kelebeklerime býraktým.
tabi birde özlediklerimi...
bir kelebek yýldýz biçip;
güneþ ekebilmiþse,özlemek en çokta verim almaktýr...

ben özlemeyi sen sanmýþtým bir keresinde,
hayalin gelirdi yüzyýllarýn tozlu savaþlarýndan
kimin ülkesinden geçsen;
ceplerin soðurken ayrýlýrsýn oralardan.
...sana özlemek nedir demiþtim,
bunu en iyi kelebekler bilir demiþtin.
anlamamýþtým...

þimdi anlýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: