Bana kalan ne çok gece var Yokluðundan... Bir su gibi içemediðim, Boðazýma takýlýp kalan Gözümden akýtamadýðým, Yüreðimi yakan...
Gittin demeyi yakýþtýramadýðým Muhabbetler geçti çokça, Seni tanýyanlarla aramda. Ýsimlerini ezberlediðimiz Çýkan sokaklarýn her biri Çýkmaz hale geldi, Senden sonra... Hala ayný fýrýndan aldýðým Ekmeðin tadý deðiþti, Suyun tadý çirkinleþti, Hava grileþti.
Gittin demeyi yediremiyorum ama Bu acý, Ömrüme yerleþti...
Papatyalar artýk ’Sevmiyorum’ diyor, Anahtarým kilidinde dönmüyor, Sen yüreðimdesin Ama kimse görmüyor Herkes gittiðini söylüyor...
Çayým demini almýyor, Balýklarým verdiðim yemi yemiyor, Gözümdeki yaþtan, Duvardaki çiviler bile pas tutuyor.
Dön sevgilim... Beni kimseler Sen kadar sevmiyor...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
mina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.