Bilmem

Ömrümün beraber geçti baharý,
Geriye kalaný yakar mý bilmem.
Gönlüm ezberledi, þu dört duvarý,
Bir gayret gösterip yýkar mý bilmem.

Ne cezalar çektim hazan kalbimde,
Ne tohumlar ektim viran bahçemde,
Ne pýnarlar döktüm gönül hücremde,
Gözümde damlalar kalýr mý bilmem.

Sitemler olmasýn böyle hayata,
Gönüller düþmesin böyle Sýrata,
Kimseler yapmasýn böyle bir hata,
Hatalardan dersler çýkar mý bilmem.

Aðlýyorken duymaz kimse sesimi,
Yaþýyorken verdim son nefesimi,
Kaçýyorken gördüm aþk hücresini,
Cezamý müebbet keser mi bilmem.

Haftalarýn sonu gelmiyor artýk,
Gönüllerin yolu düþmüyor artýk,
Hatýralar söndü yanmýyor artýk,
Gönlümde ki ýþýk yanar mý bilmem.

Acýlarým yakar yanarken özüm,
Ziyarete bakar, dalarken gözüm,
Gelmeyince yýkar, aðlarken cüzüm,
Zerreler gönlümle aðlar mý bilmem.

Hücrelere düþtüm, ellere deðil,
Ateþlere uçtum, yellere deðil,
Mektuplara küstüm, tellere deðil,
Cezalar gönlümde biter mi bilmem.

Dünyada yaþarken, çekilen ceza,
Gönüller hücredir, yaþarken keza,
Cehennem- Cenneti düþün faraza,
Günahlar ahrete kalýr mý bilmem...

26.08.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: