Karanlýk ýssýz bir gecede, Cevabýný bulamadýðým sorular sarýyor dört yanýmý.. Bir çýkýþ yolu bulamýyorum.. Gün geçtikçe daha çok yoruluyorum.. Bedenim deðil, Ruhum yaþlanýyor.. Gölgelerle,hiç duyamadýðým seslerle boðuþuyorum.. Hüzün kaplýyor ruhumu.. Tüm kötülüklerden kaçmak istiyorum.. Baðýrýyorum.. Yardým istiyorum.. Ama yine ayný.. Her yer karanlýk, Ve ýssýz.. Hüzün kaplýyor bütün ruhumu.. Dört duvar içinde hapsoluyorum.. Kimse görmüyor, Kimse duymuyor.. Elimi uzatýyorum.. Ve herkes gidiyor.. Yine ayný.. Her yer karanlýk, Ve ýssýz.. Bilmiyorum.. Hayat gerçekten bu kadar zor mu ? Ýnsanlar bu kadar kötü mü ? Ve aþk... Her zaman yakar mý insanýn canýný? Bir cevap bulamýyorum..!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
BayanMazoşist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.