Sen düþtün yüreðime,Gecenin karanlýðýna. Seni bana savurdu rüzgar,odamýn camlarýna. Açtým pencereyi,bulutlarda aradým seni. Yaðmur oldun,kondun kuruyan dudaklarýma.
Sen düþtün yüreðime, kurþun gibi yaktýn içimi. Dinmeyen acýlarýn pençesinde hasretim. Tutuklusu kaldým bilmediðim suçumun. Mahkum oldu senzizliðe çaresizliðim…
Sen düþtün yüreðime gözlerimden dolup dolup. Yýktý bütün bendlerini sana akan sularýn. Çaðladý içimdeki durduramadýðým duygular. Diz çöktüler ihtiraslarýna, katili olduðun umutlarým.
Sen düþtün yüreðime,çamurlu sulara düþen taþlar gibi. Aðýrliðinda ezildi sana olan zavallý sevdalarým. Yýkýlan bendlerinde asýlý kaldýlar þimdi. Sana ulaþmak isteyen,en güzel dualarým.
Erdinç Sert
Sosyal Medyada Paylaşın:
akeolog Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.