Hayatýn gerçeði bu, mîzâcýnýn gereði Bal arýsý bal yapar, diðeri sokar seni. Makâma, mala karþý, eðer ki varsa hýrsýn Ýçindeki arzular, dâima büker seni.
Severse tâkip eder, Merih’e, Ay’a çýksan Bir gönüle yol bulup, gece/gündüz sen aksan En çok sevdiðin neyse, Cemâline âþýksan Hasretin o çilesi, durmadan yakar seni.
Ýdeal hava o ki, ne puslu ne de nemli Çay içinde geçerli, ne açýk ne de demli Birbirine benzerler, dozajý çok önemli Riyâya düþmemiþsen, kurtarýr vakar seni.
Nerde o yiðit erler, konan engeli aþan Daha da çoðalýyor, hem þaþýrýp hem þaþan Güvenme saðlýðýna, damarýnda dolaþan Pýhtý denen o zerre, bir anda yýkar seni.
Ýnþallah Sûr’a kadar, dalgalanýr al bayrak O’nun izni olmadan, yere düþmez tek yaprak Her gün tepelediðin, gün gelir kara toprak Eðer hazýr deðilsen, kabirde sýkar seni…
15/05/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.