Sana bu pembe bulutlarý göstermek istiyorum gecede. /Ama görmüyorsun. Gece olmuþ -insan neyi görebilir ki?
- Yannis Ritsos-
Yine düþtüm, düþlerimden yuvarlanýp sana aþk!
Aleyhimde bir arbedeydi tüm iç sorgulayýþlarým,
Bir susayýþtý, bir lisan harbiydi seni arayýþlarým.
Verdiðim her teneffüs de, her sözümün evvelinde,
Girizgahým yutkunurdu yorgun aynamýn þemalinde,
Ben seni sorardým, neredesin, benimle misin diye?
Gece yine düþtüm, düþlerimden yuvarlanýp sana aþk!
Aleyhimde bir arbedeydi kalýpsýz tüm iç sorgulayýþlarým,
Bir susayýþtý, bir lisan harbiydi teþhirsiz seni arayýþlarým.
Verdiðim her teneffüs de, her sözümün düþ evvelinde,
Girizgahým yutkunurdu yorgun aynamýn kýrýk þemalinde,
Ben seni sorardým, neredesin, benimle misin hâla diye?
Lirik düþ sergüzeþtliðiydi riyasýnda sana baðlanmak aþk!
Ben yüzünü görmeden yurduna hýrsýz seviþimle dalmýþtým,
Bilmeden seni, zebanilerin edilgen sancýlarýnda kanmýþtým.
Güneþ yanýklarýmda soyulan organýmýn noktalý virgüllerinde,
Tutuklu bir yakarýþa yol almýþtým nefesinin mavi ellerinde,
Seni tek yar sanmýþtým, mürekkebim tek sende dolsun diye!
Acýmasýzca geçen yýllarýn ardý sýra uðramýþtýn bana aþk!
Kapýnýn tokmaðýna düþen yaþlardý benim yalvarýþlarým,
Stilinde çark etmiþ bir bahtsýzlýk iken bütün yanýþlarým.
Kuraktý dünya, Adem seviþirken Havva ile þeytan hayalinde,
Sen hasarlý tövbelerde çare olmuþtun tatminkar sesinde,
Öyle bilmiþtim seni, belki bir gün beni de bulursun diye!
Öyküsü ezelden vedaydýn sinirlerimde ah be mine’l aþk!
Rab soruyu sorar iken baþlamýþtý seninle nazlý kývranýþlarým,
Aðýr bir sürümüydün ateþin,nefsime düþtükçe günahlarým.
Saçlarýn dökülürken, rengarenk bir gülücüðün þerbetinde,
Ýki sinir ucunda olgun þeftali aðacýydýn beden kýyý þeridinde,
Bu þehre baþ bilmiþtim seni, hep daha anlamlýydýk diye!
Varlýðýn saplandýðý zeminde umutlara bir gemiydin be aþk!
Çözümsüz yaðlý sorularda kýrýlýrken ak düþmüþ saçlarým,
Karamsar günlerimde bir cigaraydý geceme küs sabahlarým.
Stresin kolonyalarýnda çakmaðýn mavi ýþýðýydýn sarý resminde,
Hiç mutlu etmedin noksansýz hüzünleri þarkýmýn eslerinde,
Gülüþlerimin astarý seni bilmiþtim, uðraþým hep sen ol diye.
Oysa ben kýrýldým,
Yýprandým
Ve mutlu sonlara hiç inanmadým.
Bu yüzden,
Harflerim de hep sana çekti!
Hâla herkes bize dargýn...
Bak ne kadar da benziyoruz deðil mi?
...!
Kusura bakma aþk,
Mermim bitti!