ÖLÜM ÖZLEDİM ANNE
Kaç zamandýr garip bir haldeyim,
Aynalarda yüzüm týraþsýz.
Ve ruhum acýlardan yorulmuþ.
Hýzlý yaþayanlar hep böyle olurmuþ.
Sen bana aðlama
Ben Ölümü Özledim Anne
Karanlýða kafa tutardým oysa
Gecelerle savaþýrdým.
Yýldýzlarý alýrdým avucuma.
Ve bir kavga yüklerdim omzuma
Oysa artýk yorgunum ve kimsesiz.
Yýrtýlmýþ defterlerde ismim
Ve tozlu albümlerde resmim
Arayan yok soran yok
Kaç zamandýr kabuslardayým
Rüyalarýmý hayra yoran yok
Mülteci türküler düþtü yüreðime,
Ben bir yangýnýn orta yerine,
Ocak ortasýnda temmuz ateþi tenime
Dün omuz omuza verdiklerimiz nerede anne
Dün dost dediklerimiz nerede anne
Tükendim bu kalabalýk yalnýzlýktan
Ben Ölümü Özledim Anne
Kül tablasýnda yarým söndürülmüþ sigaralar
Ve aðzýmda ciðerlerimi parçalayan bir öksürük
Odamýn duvarlarý nemden sararmýþ
Bu asi yüreðim gamdan kararmýþ
Sen de bilirsin anne topraða bir tohum düþer fidan olur büyür
Yüreðe bir gam düþer insaný öldürür.
Kaç zamandýr içimde bir sýkýntý
Ruhum yaka paça olmuþ.
Oysa yýldýzlý bir gökyüzü gibiydik.
Bu gün dostlar kaybolmuþ.
Ve bütün yýldýzlar çekilmiþ gökyüzünden.
Bütün mutluluklar çalýnmýþ ömrümden
Sen bana aðlama anne
Býrak gök aðlasýn; yaðmurlar aðlasýn
Susan þarkýlar aðlasýn.
Ben yaþayacak kadar yaþadým.
Ve Artýk Ölümü Özledim Anne.
Çanakkale- 2002
Mehmed A.Aksu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.