Yangında İlk Kurtarılacak

Yangýnda ilk kurtarýlacak bir ben býraktýn ardýnda,
Kýzgýn küllerin arasýnda.
Yokluðundan korkarken varlýðýna uzak kaldým,
Durmuþ saatlerin yelkovanýnda.
Takvimlerden arda kalan yalnýzlýðým,
Aslýnda acýyla eþ anlamda.
Ben sana ‘karanlýða çak bir kibrit’ demiþtim.
Sen yangýnda ilk kurtarýlacak bir ben býraktýn ardýnda.

Solgun hüzünleri yazdýðýn gecelerde,
Aldýðým nefesteydin sen,
O yüzden aldýðým hiçbir nefesi geri vermek istemedim.
Aþk devrik cümlelerde özneydi benimle,
Sen koca dünyaya inat; yüklemimdin.
O zamanlar temizdi duvarlar adýný yazdýðýmda;
Sen hayallerimde henüz kirlenmemiþtin.
Ardýnda cehennemi býrakýrcasýna,
Bir yangýný henüz ateþlememiþtin.

Ve ben kaç þarkýyý yarým býraktým ömrümde,
Baþým ellerimin arsýnda kaç gece,
Acýyý sessizce çektim sineme.
Senin için kalmalýyým dedim hayatta kaç kere.
Þimdi gözlerimi çaktým gittiðin yere,
Tükenmiþliðin baþladýðý yerde,
Boþ ver be dedim boþ ver be kendime,
O aslýnda gitmiþti dedim ilk geldiði günde.

Yangýnda ilk kurtarýlacak bir ben býraktýn ardýnda,
Sensizliðe mahkum edildiðim gecelerde,
Senden habersiz kaldýðým, sana yakýn otel odalarýnda.
Bu kentte gizlediðimiz en mahrem sýrlarýmýzda,
Kimsesizliðimize ait iki kiþilik yalnýzlýðýmýzda.
Hayatý anlamaya çalýþtýðýmýz anlamsýzlýðýmýzda,
Aslýnda cehennemi kucakladýk biz seninle,
Bir birimize ilk yalanlarý söylemeye baþladýðýmýzda.

Aðustos sýcaðýnda þubat soðuðu oldun,
Kar olup yaðdýn þakaklarýma.
Oysa dün güneþ olup doðmuþtun sabahlarýmda.
Kente ilkbaharýn geliþi gibi geldiðin ömrümden,
Bir çöl sýcaðýný ve ýssýzlýðýný býrakýp gittin,
Ne varsa içinde biz olan
Hepsini bir kibrit çakýp yakýp gittin.

Beni, kendini ve her þeyi yaktýn.
Ardýnda yangýnda ilk kurtarýlacak bir ben býraktýn.
Yangýnda ilk kurtaracak olsaydýn zaten yakmazdýn.

Kýrýkkale- Temmuz 2009
Mehmed A.Aksu
Sosyal Medyada Paylaşın: