Parayla ruh alınmıyor

bir ses var içimde
ben sustukça konuþuyor.
göz kýrpýyor bazen
kumdan adamlarlar yapýyorum
daðýlýyor hep...

bana gülümsüyor.,
suyla karýþtýr diyor.
benliðinle yoður diyor
çöldeyim su yok
ayrýlýk vahalarýnda
sevgiliyle sulanýyorum...

zaman akarken avuçlarýmdan
sadece piþmanlýk belirir
göz bebeklerimde...
suya düþmüþ kelebek gibi
ölümü beklerim...
eyüb’ün sabrýyla...

paranýn esiri olmuþ insanlar
hükümdarýný tanýtýyor bana
ben direniyorum...
ama gücüm kalmadý...
parayla ruh alýnmýyor...
bedenim bitkin düþsede

bulutlar küme küme baþýmda
caresizliðime aðlarlar...
herkes anlattýklarýmý anlamýyor
kendi sazýnda calýyor
anlamadýklarýný...
tadý kokuk çalan hayatýn
mimarlarýyýz hepimiz...


Sosyal Medyada Paylaşın: