Al bu kafamda unuttuðun Küçük kemirgenlerini. Ne gün yirmidört saat, Ne bir saniye olsun Düþünmek istemiyorum seni.
Sonra yaðmur öncesi Sýcak basýyor gözlerime. Lodosun vuruyor kirpiklerime, Sensizliðin tozlarý havalanýyor, Hayalini göremiyorum... Yanaklarýmdan aþaðý Azgýn nehirlerin yataðý Uzanýyor yorgun yüreðime. Neredeyse baþlar Hüzünlerimin saðnak yaðýþý. Ve odamýn camýný týklar, Gecenin esmer, minik parmaklarý. Bir türlü uyuyamam Sessizliðin gürültüsünden.. Üstelik Ruhumun ýþýklarý da loþ, Yokluðunla geçen her saniye Kimbilir kaç jul çalýyor bedenimden...
Lanet olsun... Tüm bu çekilmezliklere raðmen, Her gün ayný bitiyor. Ve her gece Sana sabahlýyorum yine. Uyumak için kaç tane "Sen" sayýyorum, Gün ýþýyýp, Usul usul yüzümü okþuyor, Sen bitmemiþsin daha. Tavana dikmiþ gözlerimi, Seni sayýyorum hâlâ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Delikız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.