-Her seri de bir ölümün baþladýðýný anladýðýn an, doðacak yeni ilhamlara gebe olur sonlar-
Þaþýrdý akrebim, yollarýnda hercai arayýþlar,
Yataðýmý paylaþmaktanda çok öte de aþk!
Kýrýldý kalemim, mýsralarda sezai nazlanýþlar,
Yaþamak zorunda kaldým, bitti yine de aþk!
Alýndý kaderim, sarýlarda nihai yakarýþlar,
Çaresizim, yalnýzlýða emanet etti beni aþk!
Kirlendi gömleðim, acýlarda ümitli yanýþlar..
Bittiðini sandýðým anda yeniden aþk...
Ve sonra...
Ýmtiyazsýz gülüþlerinin yanaklarýndan damlayýþlarýnda...
Biliyorum ki suçsuz olan tüm mýsralarýn tarafgirliðinde
Seni bulacaðým her kalemi elime aldýðýmda.
Bu yüzden...
Atatürk heykelini geçtikten sonra bulacaksýn sallanan gölgemi her gün artýk,
Sürtük hayalini sildikten sonra okuyacaksýn yýllanan þiirlerimi þarkýlarý açýp.
Elbette bazen aðlayacaðým ben de,
Ama güleceðim çoðu zaman düþünde.
Ve sonralarý dileyeceðim her seferinde.
Bana kalacak senli yanýþlarýn fýrçasý,
Ben sileceðim kederini her darbemde.
Ne de olsa aðlamalarýn dili kesilmeyecek, sen olsan da hayatýmda her gün kokunla,
Ne de olsa korkmalarýn sonu gelmeyecek, sen olsan da kollarýmda her gün aþkýnla.
Elbette bazen aðlayacaðým ben de,
Ama güleceðim çoðu zaman düþünde.
Biliyorsun ki;
Sen ayrýlýðýn sevdasýnda sevgili kaldýn ay ýþýðýnýn ýhlamur tozlarýnda her gece,
Zambaklarýn tedirgin liriklerini aldýn say sýrmalarýn yaðmur damlalarýnda ,
Sabahlarýn alýngan kirpiklerini kýrptý yay bakýþlarýn çamur tenli beyazýnda,
Sen þekvanýn odasýnda elemli baygýn may darýlýþýnýn mahmur heceli düþlerince,
Elbette bazen aðlayarak,
Çoðu zaman da gülerek,
Sevildin!
Bundandýr ölüm sýfatsýz bir sözcük mýsralarýmýn her bir tuðlasýnda.
Sen Afrika yanýþýnda, bir Bosna çýðlýnýn duasý oldukça ,
Bir törenin cançekiþen tövbesi gibi her gün,
Olmasan da sevileceksin!