Anla AFEL!

Gecenin bu en koyu saatinde acý bir kahve misali yudum yudum içerken hasreti,

Gözlerin düþüyor yüreðime.

Ýsmin dokunaklý bir þiir gibi mýsra mýsra damlýyor dilimin ucuna.

Sonra gece diyorum.

Gece; ne kadar da kalleþ...

Bir solukta çekip alýyor ellerini avuçlarýmdan...

Anla ki;

Sensiz geçmiyor zaman þu küçücük hastane odasýnda...

Akreple yelkovan birbirine küsüyor sen gidince...

Daha da bir sýzlýyor yaralarým...

Duy Afel!

Duy ve anla artýk.

Beni bu hastalýk deðil,

Sensizlik öldürüyor...



Taha Yasin YÜZBAÞIOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: