Meþe aðacýyým ben, Baharlarý hiç tadýn da yaþayamadým. Onca köknarlara,çýnarlara raðmen yapayalnýzým. Tomurcuklanmak,dal budak salmak tek arzum Ama bulutlar saklýyor ardýn da güneþi benden. Güneþ olmadan yaþayamam ki ben…
Sararýp solan yapraklarýmý döküyorum hep Yaðmur yaðdýkça,dökülen yapraklarým çamura bulandýkça, Daha çok kýrýlýyorum,küsüyorum. Yüzünü bana göstermeyen güneþe mi, Onu benden saklayan,aramýz da olan bulutlara mý bilmiyorum.
Yaný baþýmda çiçek açan aðaçlara imrenerek bakýyorum Dilim olsa haykýrýrým belki de tüm avazýmla, Elim,kolum olsa çekerim bulutlarý aradan. Ama ne dilim var,ne elim kolum. Çaresizce ,parçalarýmý rüzgara býrakýyorum.
Gülay Hançer Sosyal Medyada Paylaşın:
gulayhancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.