Küçük adýmlar... sabahýn çið taneleri, süzülüyor araba camlarýndan... Nefesim duman gibi, buhar gibi... Kediler uykuda galiba... Kuþlardan da ses seda yok... Biraz rüzgar, biraz da aðaçlardan gelen, Sessizlik vurgusu gibi hýrýltý!
Küçük adýmlar... Kalp ritmim parmak uçlarýmda.. Kimsesizliði üzüyor sokaklarýn; Sýcaðýmý baðýþlýyorum.... Nereye kadar, Ne zamana kadar, Ne kadar yürüyeceðime karýþan yok... Bekleyenimin olmadýðý gibi..
Küçük adýmlar! Üþüyen ellerim ceplerimde mülteci.. Ne kadar darmýþ sokaklar, Yokuþlar ne kadar yorucu... Iþýksýz sokaklardan geçerken ürküyorum.. Ama geri dönmeye cesaretim yok...!
Küçük adýmlar... Adýmlarýmý sayýyorum bi müddet.. Binleri aþýnca vazgeçiyorum... Üç beþ sokak öteden geçen bi araba sesi... Yine sessizlik... Kumsala uzanan bir dalga gibi... Ve yeni bir tecrübe; Üþürken de terliyormuþ insan...
Küçük adýmlar.... Evlerin ýþýklarý yanmaya baþladý.. Artýk kara deðil gökyüzü... Araba sessleri sýklaþýyor.. Kuþlar da tek tük ötmeye baþladý... Kedilere sýra geldi.. Hayat ses vermeye baþlayýnca; Aðaçlar nasýlda sustu...
Küçük adýmlar... Eve dönmeli artýk... Yataða iliþmeli kýyýsýndan.. Bir bardak su içmeden asla uyumam...
Küçük Adýmlar! Yaþanmamýþ sayýlasý bir gece... Yaþamamýþ sayýlan adamdan kalan... Yaþanmamýþ sayýlacak ömüre iliþtirildi!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuyu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.