SERZENİŞ
Hayat sýrtýmda bir kambur..
Gözlerim yüzümde zehir yuvasý..
Dilim sürekli nefeslerime mezar taþlarý diken bir cani..
Her biri bitiþe mahkum tüm baþlangýçlarýn..
Sen bu hengamede tek virgül..
Yarým nefeslik mutluluk…
Elmacýk kemiðimden aþaðý inmeden buharlaþýrken gözyaþlarým;
Býraktýklarý izlerle þekillendiriyor yüzümü.
Çiçekler boyun büküyor ne yana çevirsem gözümü…
Bir nokta hasretiyle sürdürüyor dilim her sözümü…
Gerek yok kitaplarca yazmaya seni..
Derdimi sýðdýrmýþým evvelden tek heceye..
Ben çoktan göz ardý etmiþim bu teni..
Yitirdiðim anda seni; güneþi teslim etmiþim geceye…
Sana benzettiklerimin ardýndan yürüyorum..
Kalabalýklarýn arasýndan ben hep yalnýz geçiyorum.
Ben, hep bende biliniyor.. beni hatýrlatýyorum..
Senin bu bilinmezliðinle, her an can veriyorum…
Seni görenler hiç mi sormadý beni..
Merak eden de mi yok uðrunda ömür vereni..
Hayýr anlatmadým ruhumdaki veremi..
Kan kusuyor hayallerim
Hiçbir tene dokunmak istemiyor ellerim…!
Kuyu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.