HER KİŞİ NİYETİNE

Ömür kaçýncý mevsimi geride býraktý kim bilir,
Kaç kez aðladý, kaç kez güldü.
Ne sevdalar yaþadý, kaç yandý caný.
Ya da O kaç caný yaktý…
ÞÝMDÝ…
Vuslat zamaný, geldi beklenen ömrün son aný.
Ýmam Nuri’nin sesi yýrtar sabahýn alaca karanlýðýnda,
Köyü bir uçtan bir uca…
Ardýndan bir sala verilir uzun, uzun aðýt misali,
Yine göçmüþtür bir ömrü fani,
Aralanýr uykulu gözler, kulaklar imam Nuri’nin sala sesinde,
Bilmem kimin nesi ölmüþ dercesine.
Köyün bir ucundan duyulur aðýt sesleri,
Feryat figan karýþýr gözyaþlarý,
Gider köyün birkaç genci, mezerini eþmeye,
Ýmam Nuriye kalmýþtýr son görev,
Sularý ýsýtýp baþlar, Mahmut emmiyi yýkayýp kundak etmeye,
Bir anasý kundak yapmýþtýr insanoðlunu,
Birde kefene saran hoca…
Üç beþ çoluk çocuk köylü toplanýrlar,
Buyurun er kiþi niyetine…
SONRA…
Herkes bir el atar tabuta taþýnýr mezarlýða,
Belindeki kuþaktan tutup koyarlar son mekânýna.
Sanki topraðý yarýp çýkacakmýþ gibi,
Baþlar millet var gücüyle toprak atmaya…
VE…
Hiçbir þey olmamýþ gibi döner herkes kendi mekânýna.
Ve hayat devam eder, her kiþi niyetine…

ÞAÝR MÜSLÜM TAÞ.
Sosyal Medyada Paylaşın: