-Anlamlý oldu bir bakýþýn, þeyhinin dizinden Kýrklar daðýna hüzünlü bakýþlarýnda....-
Yusufun selamý ile sana sesleniyorum þimdi.
Uzaklarda gözlerin bitap düþmüþ iken yaþamaktan,
Hevsel’in bahçelerinde saçlarýný tarýyor rüzgar.
Ýçini okþayan bir saadet ile dokunuyorum ardýndan
Tel tel kýrýlmýþ ümitlerin içini yakarken har har.
Denize karýþmýþ susmalarýn ile ben de yoruldum.
Yüreðinin nakkaþ tohumlarýný alýp giderken ebede,
Süveydalarýný tanýdým, aklaþmaya yakýn dualarýnda.
Yitik bir veryansýn ediyordu ah’larýnýn mahrecinde.
Peydah oluyordun sen, yorgun amedin surlarýnda.
Züleyhanýn ürkekliðinde uyuyordu çocuksu düþlerin.
Parmaklarýmdan mürekkep damlardý sen aðlarken,
Kollarýnýn semaya artýk kulaç atamadýðýný bilirdim.
Gözlerin, asil baygýnlýðýnda ölümlerden soyunurken,
Bakýþlarýnýn donduðu evlerden hikayeni dinlerdim.
Sen, bir bebeðin masumiyetini özlüyordun her gün.
Dertlerin þekva ediyordu hayatýný senden bihaber,
Layezal örülmüþ iþlemelerini sararken nedametin.
Münderic aðlamalarýna timsal iken þakk-ý kamer,
Tazip kýrýklarýnda piþiyordu þeydanda ki güllerin.
Günahlarýna hicretinde ali Kureyþ sevabýný yamardýn.
Bakýþlarýn kadar yorgun dünyaya bazen küserdin,
Riya eyleyen karýnca yüreklilerin gamsýz yuvalarýnda.
Saklý cennet gamzelerine þemsin lemasýyla sinerdin,
Hürr gülücükler salýnýrdý, gamlý yüreðinin aynasýnda.
Sen çýðlýðýnda Diyarbakýr türküsü yakýlmýþ bahardýn.
Her nevruzda yeþil düþlerin arza düþtüðü damlalarýn,
Ab addedilen sitem dolu aruzun eksik masalýydýn.
Biliyorum, daha düþmemiþ iken rahmine sevincin,
Çarmahýna gerilmiþ isyandý saçlarýna karýþan beyazýn.
Nüshasýnda bab bab nisa okunan bir kelamdýn O’ndan,
Bu þiire de düþmüþ can oldun, letafetinde en hasýndan.