Zihnimde yaþayan o yaþlý çocuk; Bir konuþsa anlamlar boynunu büker. Toprak kokar benim dilim dudaðým, Gözlerim açýlýnca, zaman yerinden seker!
Küf kokulu parmaklarým kulaklarýmda; En ufak sesten korkan bir deli gibi. Az yazýyor, hiç konuþmuyoruz, Rahat býrakmýyor yine zihnimdeki sabi.
Nereden çýktým yola hiç bilmiyorum, Lâ menzil yollarýn müdavimiyim. Ne yalnýzým, ne çiftim, ne de bir güruha fert, Neredenim, neredeyim, nereye gitmekteyim; Budur en büyük dert!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuyu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.