Yoruldum Anne
Birtek sen anlarsýn benim halimden,
Genç yaþta tükendim yoruldum anne.
Ýsyan sularýnda aktým yýllarca,
Sabýr deryasýnda duruldum anne
Kaç bahçeye baktým gül bulamadým,
Çýkmazlarda kaldým yol bulamadým,
Düþerken tutacak dal bulamadým,
Sonunda yýlana sarýldým anne.
Ýstesemde daha gülemiyorum,
Sebebini bende bilemiyorum,
Kendimle Barýþýk olamýyorum,
Kýrýldým bir kere kýrýldým anne.
Anneme
Dünyada birkere gülmemiþ yüzün
Hep yaþ ile dolmuþ gözlerin anne
Yokluðun bende en büyük hüzün
Toprak oldu öpülesi ellerin anne
Yorgun bir beden ve gülmeyen bir yüz
Kaderine aðladýn gece gündün
Genç sayýlan bir yaþta iken henüz
Pençesine düþtün kanserin anne
Uzak kaldýn nice zaman yavrundan
Dünya adeta zindandý zindan
Acýlar çýð gibi sarmýþ her yandan
Seninde böyleymiþ kaderin anne
Hepten tükenip bitmiþsin bir sabah
Ansýzýn göçüp gitmiþsin bir sabah
Orada sevindirsin seni ALLAH
Nur ile dolsun makberin anne
Coþkun Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.