-(Sesine kulak vermemem lazým þair...!) diye bana yazýlan tek þiirin sahibi yaðmuryürekliy(miþ)im ithafen..Durgun sularda ki intiharlarý çabuk biter de, bir gün gelir de okur inþallah..Sesimin ilhamlarýna, kanatýlmýþ yarasýnda ki kurumuþ iltifatlarýna ihtiyacý var!-
Sesine kulak veriyorum sana en yakýn zamandan,
Duyunca kanatma diye yaralarýný bir daha .
Biliyorum ki dediðin gibiyim ayrýca,
Acemi bir ressamým ben, en baygýn nefesinde.
Çiziverdiðim tablolarýmdan birisin her seferinde.
Öldürüyorum renklerini fýrçamýn naif darbesinde.
Acýlarý alýp benim de yakasýn var iþte yine.
Sen susmuþken, eritirde ulular sana suyunu,
Gönderir diye en güzel besteyi günde beþ defa,
Yaðmur yüreðine ithaf edesim bir þiirim var,
Sevdasý yalan olanlara adak ettiðin dualarýnla.
Ben þimdi yanaklarýnda kelebek çiziveriyorum,
Sen bile duymayacaksýn, dualarýn da bilmeyecek!
O yorgun bakýþýnda aðlarken yalanlarýyla dünyaya,
Tülbent tülbent çekeceksin sýrrýný uykulardan.
Kaçacaksýn terle gömülü kalmýþ hazinelerinden,
Yastýklardan küsecek baþ olacak, susacaksýn yeniden.
Ellerin, Çukurovadan ellerin dolacak pamuk pamuk,
Bir çocuk gibi güleceksin, ah o ellerin yumuk yumuk!
Sen susmayý seslerdan daha çok seveceksin yaðmur.
Göreceksin bu ses gibi, her nefes susacak ansýzýn,
Göreceksin, en güzel beste hep yarým koyulur.
Sakar bir inþaat ustasý gibi düþürürken her gün,
Hayata ait al renginde piþmiþ hecelerimi,
Pimine timsal ettiðin noktamý koymayý bilmiyorum,
Bilmediðimden de susamýyorum yaðmur yürekli.
Biliyorum böyle de gitmez, acýta acýta gün be gün,
Sussam gönül dayanmaz sen korksan bile yine de,
Durmayacak biliyorum seni de beni de aðlatan,
Son nefesini vermiþ tüm hecelerin her seferinde.
Sen de öyle bir þey ki, öyle bir deniz dalgasý ki,
Korkunu dindirecek yanlarýmýz hep eksik iken,
Ýnadýna yaþamayý bekleyen bir ruh var ýsrarýnda.
Peki sen sormuþtun neyedir bu kývranýþýn ve
Neyedir bu yüklendikçe yüreðime yüklendiðin?
Benim cevaplarýmdan korkma ey yaðmur yürekli,
Gel dinle, duy sesimi, sesini aç eski sözlerinin,
Kaybettiðin sevgiyi sormadan pimimi çek.
Patmalamak istediðim ana geldim belki þu anda,
Ondandýr senin susayýþlarýnda sana yazýþým bu defa.
O kadar güzel tarif ettin ki beni en kýsa mýsranda,
Hayattan düþülmüþtü dediðin gibi benim çetelem.
O kadar mutlu olmuþtum ki ithafýný görünce adýma,
Susmalara kandý da, yazamadý onca kelam bir sana.
Öyle bir, öyle bir kazaydý ki bu tevafuklarýn babýnda,
Ýntihar mý ediyordun sen bana yazdýðýn o mýsralarda,
Unutulmuþ güzellikleri anar gibiydi sesin, soluðun.
Güzel bir suskunluðu paylaþan yüreklerimiz ardýnca,
Sokaklarýma attýðým en son cigara gibi sen bana,
En büyük yarayý açtýn da gittin ansýzýn sokaðýmdan.
Olmamasý deðil, olmasýnýn da deðil teyakkuzlarýnda,
Bir terkediliþ götürebilirdi bu güllerin arasýndan seni.
Yalan ki, üstün baþýn aþk iken sözlerinde susuverdi.
Bir aþk senin yüreðinden öpmüþtü ki bir zaman,
Ben deþtikçe kanadý, kanattým bilmeden yüreðini.
Affetmeni istesem duyar mýsýn söyle þimdi sesimi,
Ey bu zamana kadar bana yazýlan þiirin tek sahibi!
Kýrýk düþlerin yolcularýydýk biz, sen daha iyi bilirsin
O kadar mutlu oldum ki, sona yaklaþtýkça þimdi,
Ýkindi vakti yaðmurlarýnýn yakarýþý olan yüreðine,
Teþekkür borçluyum en güzelinden sana inan ki!
Yazýlmamýþ olmaman belki de isyandý tenimde.
Yadigar kalacaðýný bildiðim içindi þimdi ki uðraþým,
Belki bir daha duymayacak sesimi sende ki yaným.
Ama gidiþinde en güzel kelimeyi bana býraktýn.
Toroslar imdi eriyecek harýndan nehir nehir,
Ben de hep inanacaðým, olacaðým sana sefir.
Belki de gelirsin, okursun diye bir gün, kim bilir?
O güne kadar elinden tuttuðunu var say haydi,
Belki de dediðin gibi deðil, deðildir bunlarýn hiçbiri!
Sen o kadar büyümüþtün ki yaðmur yürekli,
Ben küçük kalýyorum iþte þimdi olduðu gibi.
Ben de sana aynýsýný mý söylesem bilmiyorum ama,
Elimden tut haydi, diyemiyorum ben de sana.
Çünkü yaralarý kapatacak kadar kuru deðil,
Kuru deðil, gözlerim yüreðimi aðlattýðýndan beridir,
Senin de acýlarýný paylaþtýðýn þu dünyada .