TOZ PEMBE,GÜL PEMBE YILLAR

Toz pembe,gül pembe idi o yýllar.
Ana,baba,kardeþ,çocuk sevgisi
Sarmýþtý tüm benliðimizi.
Mutlu günler yaþadýk birlikte.

Yýllar yýllarý kovaladý.
Ana baba yaþlandý
Bir oldu bitti;
Canlarýnmýz bu dünyadan göçtü gitti.
Sonsuza kadar birlikte yaþamak boþ bir ümitti.
Böyle bakmýþtýk yaþama,sevgiye.

Günümüzde sevgi saygý yozlaþýyor ne kötü bir þey.
Kardeþleririmiz,çocuklarýmýz oldu haným efendi bey.
Yaþlýlar evlerinde cýlýzlaþan uðraþ içinde;
Onlar kendi sevdasýnda hey gidi hey!

Sessizleþti þen yuvamýz,düþünemedik bu günleri.
Biz bize kaldýk ne menem þey.
Sen tut þu kanepenin kenarýndan cýlýzlaþan elinle.
Ben de tutayam öbür yanýndan bütün gücümle.

Aman dikkat et!Dizinden güç al.
Yorulunca yüklenme,bekle kal.
Biz sandýk ki toz pembe,gülpembe günler sürer gider.
Herkes bizi unuttu,tuttu kendi yolunu.

Biz yine aynýyýz,öz veri,sevgi doluyuz.
Biz yine kucaklarýz,deðiþmeyiz hep buyuz.
Gün gelir yaþanan demler biter geçer.
Yaþamýn gerçeði bu, eken ektiðini biçer.

Yeter artýk,saat oldu on yedi.
Çok yorulduk,yere yýðýlacaðýz þimdi.
Onlar gezdi,eðlendi döndü evine,
Gel oturalým kanapeye,
Tutuþalým el ele,dinlenelim bir süre.
Bak yüzüme gülümse KADINIM;
ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN.

8/05/2011 - Nazmi ÖREN









Sosyal Medyada Paylaşın: