YAVRU KUŞ

Yavru kuþ
Ay temmuz,sabahýn sekizi,
Serin Gökçeada havasý okþuyor tenimizi.
Organik besinler koyduk masamýza,
Anýlarýmýzla baþladýk kahvaltýmýza.

Adaya ilk geldiðimiz günlerimizi anýmsadýk.
Kapýmýza kadar gelen keklik ve tavþanlardan söz ettik.
Yirmi altý yýl geçmiþti su akýþý,
O günlerde gençtik,kýr saçlý yaþlýlar olduk artýk.

Aniden masamýza küçük bir yavru kuþ kondu.
Tabaklarýn arasýnda kýsa kýsa sýçrayarak,
Bir saða,bir sola gidip geliyordu.
Küçük bir ekmeði gagasýna aldý,uçup uzaklaþtý.

Siyah beyaz karýþýmý tüyleri vardý pýrýl pýrýl.
Birden çok sevdik yavru kuþu.
Art niyetimiz yoktu,elimize alýp okþayacaktýk tüylerini,
Tutsak edileceðini sandý belki bize güvenemedi.

Ertesi gün ayný saatte,ondan söz ederken,
Pýr diye masamýza kondu birden.
O bize ,biz de ona baktýk bir süre,
Gözlerimizle sunduk ona sevgimizi.

Bir buluþmamýzda komþularýmýza,
Küçük kuþtan sevgiyle söz ettik.
Oysa; küçük sevimli yavru kuþun,
Komþu masalarýna da uðradýðýný öðrendik.

Yaþlandýkça ürkekleþti masamýzda az kalmaya baþladý.
Son geliþinde teðet geçti,masamýza konmadý.
Bir kaç kez çember çizdi uçtu çevremizde,
Uçtu gitti uzaklara,bir daha gelmedi.

Keþke güvenseydin bize yavru kuþ.
Bizde senin aradýðýn sevgi ve güven vardý.
Konsaydýn elimize, okþar severdik yaþlanmýþ elimizle,
Seni tutsak etmezdik,uçururduk özgürlüðüne.

Nazmi Ö

Sosyal Medyada Paylaşın: