Sen þimdi git.
Gemiler limanlarýna çekilmiþken,
Ve bu þehir karlara teslimken.
Bir güvercin gibi,
Yaralý bir maral gibi git öylesi aðýr,
Öyle sessiz,
Ve öyle kimsesiz.
Vur öksüzlüðümü þakaðýndan.
Kýrmýzý bir gülü ayýr inadýna tutunduðu topraðýndan.
Sen þimdi git,
Gecenin zifiri karanlýðýnda,
Simitçiler uykudayken, kapalýyken çay bahçeleri,
Suskunken sokak itleri,
Yeni yetme bir sokak çocuðu gibi,
Kirli bir kaldýrýmýn sabah telaþýna iliþtir beni.
Býrak git.
Kimse görmesin ihanetini.
Ve kimse görmesin gözlerimin yitik nehirlere,
Firar ettiðini.
Sen gidince,
Önce güneþ çekilecek ve yaðmurlar esir alacak bu þehri,
Hýrçýn bir griye bürünecek masmavi deniz.
Kömür kokusu sinecek saçlarýma,
Tütün rengi bir hüzün gibi yapýþacak ,
Yokluðun dudaðýma.
Unutacaðým güldüðüm þeyleri bir bir,
Ezberlerim ters dönecek.
Zýt düþecek mantýðýmla dilim,
Savrulacak rüzgarlarla sakýndýðým küfürlerim.
Parklar çocuksuz,
Salýncaklar kahkahasýz kalacak.
Takýlacak eski bir gramofonda sevdiðim þarkýlar,
Ve dökülmeyecek döþeðime yýldýzlar.
Sen þimdi git…
Bütün ihtimalleri ateþe ver ve yýrt at piþmanlýklarý,
Öldü de göm yüreðinin en sýð yerine,
Beni düþünme / düþünme bile,
Hiç ayrýlmadým seninle…..
Hiç ayrýlmadým seninle……..