benim hiç annem olmadý
hazýrlayan çeyizimi
saçlarýmý ören...
hep bir kuytuda kaldý umutlarým, düþlerim
gecelere mahpusken yapmacýk gülüþlerim
sahi,
anneler nasýl kokar?
çocukluk,
genç kýzlýk nasýl bir duygu?
kim bilir nasýl olurdu senin koynunda
bedelsiz bir uyku...?
aþk mý?
ne aþký anne...?
onu da alýp gittin ya...
çýplak ayaklarýmý,
kýrmýzý kurdeleli umutlarýmý
ve hüzünleri
ve neþeyi
bu dünyaya ve herhangi bir insana,
ve bana ait olan her þeyi...
...
alýp gittin ya...
hani,
kýna gecesi derler ya
annesinin koynunda son gecesi
ilk gecemiz olmadý ki bizim
son gecemiz olsun.
ben hep kadýndým
ben hep anneydim sayende
kurumuþken dudaklarým ellerinin hasretiyle
bir kez, bir gece
annem olur musun anne?
...