Kanadý kýrýlmýþ bir kuþ Çýrpýnýp duruyor þimdi içimde Baþka bir tanrýnýn uykusu gözleri Sahi tanrý var mý onu bile bilmiyorum Sen gittin ya… Ellerim zifiri karanlýk Çürümüþ bir aydýnlýk, bedenim Suçlamýyorum býraktýðýn için bizi Biliyorum baþladýysak Elbet bitecektik Ancak Hayata yakýþmayan yüzüm ve Yedi yýllýk bir oðul var Bekleyecek… Bak þimdi bana Boyunca uzandýðýn gibi Nasýl da yokum Sadece Aðzýma ýlýk bir cümle dolup Sövgü oluyorum rastlantýlara Metafiziðe felsefeye Ýmkansýzlýða Ve ölüme…
Bir de kendime Daha çok kendime Hep kendime…
( lanet olasý bir yirmidört aðustos akþamý ikibinyedi )
Erdoðan Ateþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdoğan Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.