-Ve çekerken puronun keskin tadýndan bir daha...-
Uzun bir nefeste çektim hayatý.
GÜlmek istedim, gülmek onunla.
Sustum dolunaylý gecelerde,
Bekledi gözlerim hep baharý.
Masumdum bu halimle,
Yazdým adý aþk olan mýsralarý.
Hiç utanmadan yaþadým,
Hiç utanmadan akþamlarý,
Nefes aldým doya doya.
BÝr huzur sandým ölümü,
Oysa her gün ölürken
Esas huzurdu yaþamak doyasýya.
BU yüzden çektim ciðerlerime,
Çektim uzunca hayatý.
Dolaþtým sokaklarý.
Ve yaþarken doyasýya
Hayata mana kattým
GÖzlerimden akan yaþlarla.
BÖyle bildim masum günahlarý
BÖyle yaþlandým.
Sustum da ayrýca,
Konuþtuðumdan hep bir fazla.
Çünkü hayatý yaþamak istedim ýsrarla.
Yaþýyorken tüm zorluklarla,
Yaþadýðýmýn adý ýzdýrap dolu bir bakýþa
Sonu hep aldanmak da olsa!