KEŞKE...
Þiir okurken sesin kalýnlaþýyordu,
Baþýný eðip,kulaðýma fýsýldarken bile.
Ve okuduðun her dize,hep bir iz býrakýyordu bende.
Keþke yalnýz,bunun için sevseydim seni...
Gözlerinin rengi bir tatlý elaydý,
Yanýmdaydýn fakat ulaþýlmazdýn bana,
Ve hep bir mana vardý senin bakýþlarýnda,
Keþke yalnýz,bunun için sevseydim seni...
Uzaklara bir dalýþýn vardý kafenin camýnda.
Ýki çay söylemiþtin,üþüyen tenimizde içimiz ýsýnsýn diye.
Ve bu sýrada bir gül görmüþtüm titrek ellerinin arasýnda,
Keþke yalnýz,bunun için sevseydim seni...
Hiç bir seyim yoktu,akýp giden zamandan baþka,
Ne bir özgürlük ne de biraz ümit.
Yalnýzca bir çýrpýnýþ,korkak bir güç vardý terleyen avuçlarýmda
Keþke yalnýz,bunun için sevseydim seni...
Hiç bir ressam çizemezdi gözlerindeyken yaþadýklarýmý,
Hiç bir oyuncu anlatamazdý nefesindeyken korkularýmý.
Oysa sen korkularýmýn geçici bir iklim olduðunu öðretmiþtin bana.
Keþke inansaydým da,
Ýnandýðým için sevseydim seni...
Masal Kadýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.