Kağıttan Gemi…

Denizlerin bir ucunda sen,
En son ucunda ben.

Sen;
Altýn sarýsý kumsallarýnda yalýn ayak.

Ben ise;
Düþüyorum uçurumlarýndan Kayarak.


Yüreðime çöküyor hasretin,
Denizin kokusunu,Sen diye soluyarak…


Hissediyorum,
Kaðýttan gemiler yüzdürüyorsun denizde
Rotasý belli olmayan…

Martýlar uçuyor üzerinde,
Islak kumsallara bomboþ kalpler çizerken.
Hýçkýrýklarýný duyuyorum,
Aðlýyorsun…


Sonra;
Yol veriyorsun kaðýttan gemine,
Yakomozlar,
Gökte yýldýzlar eþliðinde.

Peþinden bakýyorsun dalgýn dalgýn,
Gözyaþlarýn karýþýyor denize.


Gözlerim dalýyor ufuklarýna.
Müjdelercesine
Martýlarýn çýðlýklarýný bekliyorum.

Ölsemde gam yemem.
Yükü yüreðin,
Rüzgarý nefesin,
Kaðýttan gemin;
Yanaþsada þu ýssýz limanýma.

Erdinç Sert

Sosyal Medyada Paylaşın: