Yosun Gözlerinden Eylül Düştü

ne zaman hazan mevsimi gelse
buruk bir hüzün serilir yataðýma yaprak yaprak
Eylül sarý saçlarýný sarkýtýr penceremden
burkulur yüreðim kurur salkým saçak

hüzünlerin ayak sesini duyarým ýslak kaldýrýmlarda
içimde kor alevlenirken üþürüm ürperir bedenim
rüzgâr her ýslýðýnda kýrar dallarýmý
umudun tomurcuklarý vurgun yer

gözlerimdeki gri bulutlarýn ardýndan yokluðun ýslatýr yanaklarýmý
ve yosun gözlerinle buluþur gözbebeklerim
elimde milyon kez çýðlýk atar kalemlerim
gözyaþý serilir beyaz sayfalara
ömrümden kopar bir yaprak daha

hala saklarým
ayrýlýrken bana býraktýðýn sarý güllerini
defterimin arasýnda ve sararmaya yüz tutmuþ resmini
öperim ýssýz yalnýzlýðýmda

doya doya içemediðin dudak kývrýmlarý bükülür
kýrýlan dalý deli boranlar alýr götürür
üzerine þimþekler çakýp yýldýrýmlar düþerken
fýrtýnalý bir geceden geriye
yanýk bir yürek kokusu kalýr



Saba35


Sosyal Medyada Paylaşın: